ხუთოსანი ბავშვი იყო
ჩვენს მეგობრულ კლასში
უხაროდა სიცოცხლე და
დაფრინავდა ცაში

მაგრამ ბედმა უღალატა
სწორედ ვაი მაშინ
როცა მისმა ხუთოსნოიბამ
გაახარა ბავშვი

რა ეშმაკმა აცდუნა ის
რა იღბალმა მოკლა იგი
ჯერ ბიჭუნა იყო ბავშვი
ვის ეგონა დიდი?

ცხოვრება ბევრ რამეს გიზამს
შენც არ იცი კარგს თუ ავსა
და ამისთვის საჭიროა
ილოცო შენ მარად, მარად.

ვახტანგ ეხლა შენი სული
არის ბედნიერად ცაში
დედაშენსს და შენს დაიკოს
ცრემლი უკიაფევთ თვალში

ჩვენ, კლასელებს, ჩემო ვახტანგ,
სულ გვახსოვხარ ცოცხლად თუ მკვდრად
ამას მნიშვნელობა არ აქვს
მთავარია ჩვენს გულში ხარ