როგორ ვჩიოდი, როგორ ვტიროდი,
ყველა კანონის დაცვით ვიბრძოდი.
სასჯელ მისჯილი ვეგდე ყინვაში
და სიმარტოვის ფიქრებს ვგლეჯდი.
არ ვწერ სიკვდილზე,მისმინეთ გესმით?
განა რაარის სიკვდილში ცუდი.
ჩვენ ხო ყველანი მომაკვდავი ვართ
მარადიული ერთია ღმერთი!
თვალებში ჩამხედავ? გკითხავ რას ხედავ
მე ის აღარ ვარ... პასუხსაც ვერ ბედავ.
რასუნდა ელოდო ყველამ გაგრიყა
კანონის დაცვით ბრძოლა არ ღირდა.
როცა იფიქრებ მე გამიხსენე
რატომ ვარჩიე ყვირილს სიჩუმე.
რატომ დავდექი ჩემით სასწორზე,
რატომ ვარჩიე სიკვდილს სიცოცხლე.
ცისარტყელას ხომ შვიდი ფერიაქ
თუმცა ცხოვრებას შავთეთრში ვხედავ.
მიუხედავად ამ ყველაფრისა
მოუხედავად გავყურებ მე გზას.
როგორ ვტიროდი, შველას ვითხოვდი,
ღმერთმა ისმინა ჩემი ვედრება!
სიკვდილს სიცოცხლე მე ვამჯობინე
მარადიული ღმერთია ქვეყნად.
ავტორი: შ.მეძმარიაშვილი 20,01,2012/03:21